Hallo!

Afgelopen weekend hebben we (Margot, Vivienne, gids Olga en ik) een tour gemaakt richting de jungle en het was echt een gaaf weekend.

Vrijdag vertrokken we om 14.00 uur van de school, om via de bus terminal van Quito naar Tena te reizen. Uiteindelijk kwamen we om 21.00 uur aan in Tena. Vooral de busrit door de bergen in het donker was al een avontuur. Hoewel de bussen zelf echt goed zijn, met ruime stoelen en wat films onderweg, maar de bestuurders zijn echt bizar. Keihard rijden door die bergen en midden op de weg stoppen om mensen op te pikken, is hier dus normaal. Tena zelf is een levendig stadje, maar echt onwijs anders dan Quito. Sowieso is het onwijs warm en vochtig, maar het leven op straat is veel gezelliger. Overal barbecues en muziek en een veel vriendelijkere omgeving. Het is ook veel meer het beeld wat je hebt bij een dorp in de tropen. We hebben hier even wat gegeten, rondje gelopen en naar het hostel - wat overigens echt netjes was!

De volgende ochtend - na de eerste echt lekkere douche alhier - gingen we door naar de community waar we zouden overnachten. Deze community heet Chichicorumi en is een soort eco-community. Bij aankomst wordt je al opgewacht door Franco en Lucas, twee geniale apen! Overal lopen dieren rond; een ocelot, papegaaien, een boa, een capibara, een kaaiman en heel veel verschillende bomen en planten. Die bomen en planten zijn allemaal wel ergens goed voor en we kregen van Silvia een tour door het bos en langs alle beesten. Na deze tour gingen we door de jungle hobbelen op zoek naar de waterval. Om daar te komen, moesten we een stukje rijden. Dat gebeurde achterop de pick-up truck en ook dan rijden ze niet normaal. Enfin, aangekomen op de plaats des onheil verdwenen we in de jungle. We moesten laarzen aan, omdat door alle regen alles modderig was. Nu zijn die laarzen op zich geen probleem, maar aangezien alle mensen hier geen grotere schoenmaat hebben dan 42, kon ik lekker hobbelen op laars maat 42 i.p.v. mijn normale 45. Vooral op de terugweg naar beneden was dit minder fijn, om netjes te blijven. De tocht was echt vet en binnen twee minuten ben je zeiknat. Dit is niet alleen omdat het enorm vochtig is, het transpireren wordt door die vochtigheid enigszins gestimuleerd. Aan het einde van de tocht moesten we nog even door de rivier, geen probleem, nat waren we toch wel. Wat wel een probleem was, is dat maat 42 met water als een soort vacuüm werkt en ik het idee had dat ik in maat 37 ronddwaalde. Na de tocht terug op de truck om te douchen en te eten. Het douchen gaat op die community gewoon in adamskostuum in de open lucht tussen drie muurtjes. We voelden ons dus nogal een met de natuur. Na het douchen gingen we - begeleid door de apen Lucas en Franco - eten. Wij dachten dat we wederom rijst zouden krijgen, maar nee, een kleine onverwachte menuwijziging zorgde ervoor dat we een soort omelet kregen. That's all... En daar moesten we 's avonds nog biertjes op gaan drinken in Misahualli, het dichtstbijzijnde dorp. Die avond dus even in 25 graden en volop vochtigheid de eerste biertjes gedronken van deze reis. USD 1 voor bijna een liter bier was geen obstakel. De Pato Bar (eendenbar) was wel gezellig en de dansvloer werd druk bezocht. De mensen hier gaan niet chaotisch uit hun dak, zoals in de Beurs of elders in Nederland, maar ze dansen netjes in koppels de salsa. En dat op zowel keiharde reggeaton als zwoele salsa! Aan het einde van de avond stonden wij - op sterk aandringen van Vivienne en Margot - ook op de dansvloer, te integreren met de locale Misahualliaan.

Zondag was het tijd om ons klaar te maken voor de terugreis. Alvorens de bus te pakken, gingen we nog even tuben op de rivier. Denk hierbij niet aan de uitgebreide uitleg die je hier in de Waterdreams krijgt. Je krijgt een band en een zwemvast - dat wel - en vervolgens spring je gewoon die rivier in, begeleid door 4 locale macho's en een hond. Vooral die hond was geniaal, die werd aan een touwtje vast gemaakt en ging met een van die jongens op zo'n band. Dat tuben was in het begin heel vet, vooral door de vele golven en wilde rivier, maar aan het einde was het vooral dobberen en vervolgens kwamen we uit bij de community. Daar was het douchen, lunchen en gaan. We vertrokken om ongeveer 13.00 uur bij de community en waren om ongeveer 21.00 uur echt thuis.

Woensdag verhuis ik naar een nieuw gastgezin, aangezien het in mijn eigen gastgezin niet echt fijn is. Zit altijd alleen thuis en mijn gastvrouw komt even thuis, kookt en gaat dan weer op haar kamer zitten. Nu kwam er bij Vivienne en Margot een kamer vrij en ik heb gevraagd of ik daar heen kan. De school was hier nogal prima in - ze hebben gebeld e.d. - en woensdag kan ik verhuizen. Lorene zelf heeft er nog niets over gezegd, dus we zienwel of ze er nog iets over gaat zeggen.

Genoeg tekst. De groetjes.