Beste!!

Een beetje een verhaal achteraf, maar niets is minder leuk om te lezen. Het weekend van donderdag 22 tot zondag 25 april zijn we naar Banos gegaan. Dat is een leuk, maar ook toeristisch dorpje onder een vulkaan.

Donderdagmiddag vertrokken we en de planning was om daar in het begin van de avond aan te komen. Het was immers maar 3-4 uur rijden. Helaas was het Paasweekend, wat betekent dat heel veel mensen gaan lopen naar Banos en dus de hele weg vol stond met mensen. De bus kon er dus niet meer door en uiteindelijk hebben we er 7 uur over gedaan.

Vrijdagochtend begonnen we de dag goed, door te gaan canyoning. In dit geval ging dit door allerlei watervallen en dat we eerlijk gezegd best vet. Beetje abseilen in de waterval, je kan het slechter treffen. Na het canyoning wilden Vivienne en Laurent gaan swingjumpen. Dat is een soort bungejumpen, maar in plaats van recht naar beneden te bungelen, slinger je heen en weer onder de brug. De vrije val in het begin is er nog steeds. Na lang twijfelen, zenuwachtig zijn en alles overdenken, moest ik er ook aan geloven. Het engste is als je op het randje staat en dan 100 meter de diepte in kijkt. Het voelt gewoon onnatuurlijk om te springen. Maarja, als die man begint af te tellen, moet je wel, dus je springt maar. Nou, het was echt gaaf. Dat moment dat je in een vrije val in de lucht hangt, is echt onbeschrijflijk. Zo onwijs vet! In de avond zijn we gaan kaasfonduen in een Zwitsers restaurant. Had ik al gezegd dat het hier heel toeristisch is? Na lang aan tafel gezeten te hebben, was het mooi geweest.

De volgende dag gingen we mountainbikes huren en de route de la Cascadas rijden. Dat is een fietsroute langs heel veel watervallen - vandaar de naam - en is best relaxt. Het meerendeel is berg afwaarts, wat het wel makkelijk maakt. Met eten en drinken mee om te picknicken waren we wel echte touristen. Helemaal toen we met een lekke band langs de weg stonden... Ondertussen nog een bezoek gebracht aan de Paillon del Diabolo, een nogal grote waterval. Was wel vet, maar anderzijds ook niet echt heel speciaal. Toen we terug kwamen, gingen Laurent en ik naar een top van een berg om de lava van de vulkaan te zien. De vulkaan is namelijk gewoon nog actief en dat is dus 's nachts te zien. De afdaling was wat minder fijn, niet alleen omdat er geen licht was, maar vooral omdat er aardig wat losse en zeer agressieve honden rond liepen. Maakte het er niet fijner op... In de avond zijn we met z'n allen een massage gaan halen. Laurent en ik werden door twee dames onder handen genomen en uit hun reacties vonden ze dat een zeer leuke ervaring (aldus de verhalen van Vivienne en Margot, die eerder klaar waren)

Zondag zijn we naar een zwembad geweest met nogal warm water. Dat water wordt verwarmd door de vulkaan en zit vol met allerlei mineralen. Het leukste was dat er in totaal 4 buitenlanders rondliepen. Wij. Vooral de kleine kinderen vinden dat nogal een gezicht. In de middag terug naar Quito, einde weekend.

Dit was mijn laatste weekend in Quito. Op moment van schrijven zit ik op de Galapagos eilanden. Is ook fijn. Heb dus ook mijn school vaarwel gezegd en alles daar afgerond. Einde van het eerste hoofdstuk, dat vooral heel leuk gemaakt werd door de school zelf (Yanapuma) en doordat ik Margot en Vivienne heb ontmoet. Dat maakte het allemaal een stuk fijner.