Trouwe volgers van mijn verhalen!

Momenteel bevind ik me op het eiland San Cristobal. Een van de drie grotere eilanden van de Galapagos. Mijn eerste kennismaking hier was vanuit het vliegtuig. Na een hele tijd de grauwe zee zie je ineens een aantal eilanden opduiken. Gelukkig was het helder weer, dus alles was mooi te zien. Het vliegveld stelt eigenlijk niet zo veel voor, een stuk asfalt met een klein huisje. Daar moet je door de douane en kan je je tas ophalen in een of andere kamer, waar ze net met de tractor alles hebben heen gebracht en neer gelegd. Vooral de hitte is echt ongelooflijk! De enige reden dat Quito een redelijk normaal klimaat heeft, is dat het de tweede hoogste stad ter wereld is. Hetzelfde klimaat een aantal kilometer lager betekent gewoon zon en warmte. Ik werd opgehaald van de landingsbaan door Geovanny. Hij is de grote man achter Hacienda Tranquila. Er stond een taxi klaar - hier zijn dat standaard pick-up trucks - en alles was geregeld. Hulde overigens voor Yanapuma en Het Andere Reizen, aangezien alles echt helemaal top is geregeld! Mag gezegd worden! Nog even iets over Geovanny. Hij is een man uit de buurt van Banos en heeft gestudeerd. Is in Londen en Amsterdam geweest en is dus best een intelligente man. Vooral zijn ideologie, zijn visie en zijn doel zijn best indrukwekkend. Spreekt goed Engels en is een prima man om mee te praten. Hij legt ook altijd uit waarom we iets doen en wat de lange termijn planning is. Echt een inspirerende man. Hij verteld ook veel over de eilanden en de problemen die zijn ontstaan hier. Vooral de komst van vele nieuwe plantensoorten e.d. geeft veel problemen, maar ook veel dieren werden hierheen gehaald. Er is een eiland en daar lieten ze geiten grazen, alleen die geiten bleven zich maar voortplanten en na een tijd was het eiland bijna leeg gevroten door die beesten. Dus toen zijn ze met helicopers daarheen gegaan en vanaf die helicopters hebben ze die geiten dood geschoten! Best een praktische oplossing en dit was begin jaren ´90, best recent dus. Enfin, dit soort dingen legt hij dan uit. Daarnaast zijn er twee locals, Carlos en Paul, en dat zijn gewoon werkers. Spreken weinig tot geen Engels, leggen niets uit en hebben maar 1 doel: buitenlandse meisjes versieren. Dat laatste is echt ongelooflijk, er kwamen 17 Denen en die twee waren meteen overal! Ze slapen nu ineens op de hacienda en dat soort praktijken. Best bizar eigenlijk..

De hacienda ligt in de highlands van het eiland, wat eigenlijk gewoon betekent dat het midden in de natuur ligt. Ongeveer twintig minuten per taxi vanaf het dorp Puerto Baquerizo Moreno, waar de stranden, supermarkt e.d. zijn. De hacienda heeft een enorm gebied en grenst aan het officiele natuurgebied. Verder zijn er twee huisjes – denk aan bungalows – waarvan eentje is uitgerust met keuken e.d. Is dus wel prima. Het leven hier is vooral heel relaxt en niet te veel stress. De eerste dagen heb ik wat in de hangmat gelegen en zijn we naar het dorp gegaan. Was opzich allemaal wel prima, maar wilde op een gegeven moment ook wel aan het werk. Dat gebeurde maandag en dat was wat ik me had voorgesteld. We kregen allemaal machetes, gingen de berg op en gingen bomen en planten omhakken. Eigenlijk best prima werk. Dinsdag gingen we ergens anders aan het werk, maar dat was een stuk verder weg. Dus de paarden werden bijeen gedreven en we kregen allemaal een paard en daarmee gingen we op pad. Aangezien ik nog nooit paard had gereden, vond ik dat wel tof. Dus ik op dat paard, geen probleem, dat paard liep wel door. Alleen ik had een beetje het gestoorde paard en hij deed gewoon wat hij wilde. Dus dat was voor andere wel humor natuurlijk, zelf werd ik er een beetje gek van dat dat beest niet gewoon door kon lopen. In de middag – lunch is altijd op de hacienda – kreeg ik een ander paard, zoals iedereen trouwens. Dat was een heel prima beest, deed wat ik wilde en was helemaal prima. Tot de terugweg. Een van die meiden had al vaker paard gereden, dus die gaf haar paard het teken om te gaan, en dus om te galoperen. Mijn paard wilde dat blijkbaar ook, maar ik even niet. Om na ongeveer 45 minuten paardrijden die dag, voor het eerst in mijn leven, te gaan galoperen, leek mij niet helemaal een top idee. Maar dat beest was niet kalm te krijgen en ik belandde in het prikkeldraad, bosjes overal met dat beest. Uiteraard ging dit gepaard met het nodige Nederlandse gevloek, iets wat dat paard natuurlijk niet verstond. Het enige wat hij wilde is rennen! Dus die gast van de hacienda riep dat ik gewoon alles moest laten vieren – ik trok bijna het hoofd van dat beest af – en dat deed ik dus maar. Zo gauw ik dat deed, ging dat beest vol in galop! Dat was best wel eng, maar na wat meters was het eigenlijk best wel gaaf! Zo´n paard is hartstikke stabiel als hij rent en het was gewoon echt vet!! Na het werk gaan we altijd naar Puerto om boodschappen te doen, te zwemmen of een cocktail te drinken. Is best prima eigenlijk. Vooral dat zwemmen is vet, omdat San Cristobal hét eiland is waar alle zeeleeuwen zijn. Het zijn er echt moeilijk veel! En als je gaat zwemmen, dan zwemmen ze allemaal met je mee en om je heen. Best cool is dat! Dus de dagelijkse routine is vooral werken en dan zwemmen met zeeleeuwen.

In de weekenden gaan we vooral op weekendtrips. Zelf organiseren uiteraard, maar in ongeveer 2 uur ben je van het eiland op een ander eiland. Dit weekend zijn we naar Santa Cruz gegaan, snorkelen op Floreana en rondhobbelen op het eiland. Waarschijnlijk ga ik volgend weekend snorkelen bij Leon Dormido, een rots in de zee waar er zeeschilpadden en hamerhaaien zijn. Klinkt nogal vet! Genoeg te doen hier de komende tijd.